Què fer? Quan et sents sola, quan no veus ningú al
teu costat, quan veus que passa el temps, quan t'entra por.. por a perdre
coses, por a no aprofitar el temps, por a deixar d'estimar, por de no viure al
màxim, por a veure que les persones que tens al voltant desapareixen, se'n van,
es distancien.. què fer? Quan ja ni a casa teva et sents segura, ni et sents
estimada, no et trobes bé.. què fer? Seria millor oblidar-ho tot i
tornar a començar? No, no serveix per a res oblidar, hi han masses coses com
per oblidar-les així com així. Que passa que tot el que has viscut no té
importància? No oblidis res, ni les coses dolentes, perquè són aquestes de les
que aprenem. El millor és seguir fent el teu camí, la teva història, la teva
vida, i no perdre la màgia de la
felicitat.
(LLUITA PELS TEUS SOMNIS!)
Porque a
medida que pasa el tiempo, te das cuenta que la vida consiste en coleccionar
pequeños momentos de felicidad, que, a su vez, son enormes. Que en verdad un
día entero de felicidad, es en realidad un muy pequeño momento comparado con la
larga existencia medida en años. Después de terminar un proyecto, de pasar un curso,
de largarte del colegio que ha sido tu hogar durante años, de despedirte de
gente a la que has conocido en un viaje, de acabar un verano… ves que todo ese
tiempo se convierte en una insignificante porción de tu vida. Si te detienes a
pensarlo, es en verdad triste, el hecho de que de todas las cosas vividas, tan
sólo se conserven imágenes, o ni siquiera eso. Pero, pese al maldito paso del
tiempo, cada vez que recuerdas, aunque te joda pensar cuánto tiempo ha pasado,
cuánto te gustaría volver atrás y revivir, o cuánto lo echas de menos; sonríes.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada