dimecres, 6 de febrer del 2013

Mai no és massa tard per tornar a començar.


Què fer? Quan et sents sola, quan no veus ningú al teu costat, quan veus que passa el temps, quan t'entra por.. por a perdre coses, por a no aprofitar el temps, por a deixar d'estimar, por de no viure al màxim, por a veure que les persones que tens al voltant desapareixen, se'n van, es distancien.. què fer? Quan ja ni a casa teva et sents segura, ni et sents estimada, no et trobes bé.. què fer? Seria millor oblidar-ho tot i tornar a començar? No, no serveix per a res oblidar, hi han masses coses com per oblidar-les així com així. Que passa que tot el que has viscut no té importància? No oblidis res, ni les coses dolentes, perquè són aquestes de les que aprenem. El millor és seguir fent el teu camí, la teva història, la teva vida, i no perdre la màgia de la felicitat.


                                                   (LLUITA PELS TEUS SOMNIS!)

Porque a medida que pasa el tiempo, te das cuenta que la vida consiste en coleccionar pequeños momentos de felicidad, que, a su vez, son enormes. Que en verdad un día entero de felicidad, es en realidad un muy pequeño momento comparado con la larga existencia medida en años. Después de terminar un proyecto, de pasar un curso, de largarte del colegio que ha sido tu hogar durante años, de despedirte de gente a la que has conocido en un viaje, de acabar un verano… ves que todo ese tiempo se convierte en una insignificante porción de tu vida. Si te detienes a pensarlo, es en verdad triste, el hecho de que de todas las cosas vividas, tan sólo se conserven imágenes, o ni siquiera eso. Pero, pese al maldito paso del tiempo, cada vez que recuerdas, aunque te joda pensar cuánto tiempo ha pasado, cuánto te gustaría volver atrás y revivir, o cuánto lo echas de menos; sonríes.  

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada